Królik

Chcesz Kupić Królika Ten Post Jest Dla Ciebie Stworzony!!! ;)

Królik jest postrzegany przez osoby dorosłe i dzieci jako oswojony i milutki. Większość rodziców poddaje się prośbom swych dzieci, kupując królika jako zwierzę domowe. Dziecko na ogół zawsze obiecuje, że zaopiekuje się nowym domownikiem, ale dzieci jak to dzieci nie zawsze dadzą radę opiekować się w sposób prawidłowy królikiem. Obietnice są niebawem zapomniane i troska o królika często spada na rodziców, a tym najczęściej brak czasu na prawidłową opiekę, taka sytuacja powoduje to iż królik żyje w osamotnieniu a jest to jednak zwierzę towarzyskie i nie tylko do szczęścia jest mu potrzebna miska. Królik nie zawsze docenia i toleruje podnoszenie i przytulanie, może walczyć, ugryźć lub skoczyć i podrapać, równie dobrze może zrobić sobie w czasie upadku krzywdę. Pamiętajmy, nie jest wskazane zakupić królika dla dziecka młodszego niż 8 - 10 lat (dla malutkich dzieci mogą one być wręcz groźne).

Koszatniczka

Koszatniczka to jedyny ssak,któremu ogon odpada...ale nie odrasta.

     Koszatniczki mogą żyć tylko z niektórymi zwierzętami, jednak ich wspólne życie z większością zwierzaków jest niemożliwe ze względu na odmienne wymagania żywieniowe. Koszatniczki karmione pokarmem dla chomika czy szczura prawdopodobnie zachorują na cukrzycę, lub będą miały problemy z wątrobą, i nie dożyją późnej starości. Oczywistym przecież jest, że koszatniczka nie posłucha, jeśli          zabronimy jej jeść z miski sąsiada                               :)                                                                             

                                                                            

Jedynymi zwierzakami, które mają podobne wymagania żywieniowe są szynszyle, świnki morskie i króliki. Z nimi koszatniczki na pewno się zaprzyjaźnią bez uszczerbku na zdrowiu.

 Koszatniczki na wolności żyją dość krótko. Narażone na ataki drapieżników, przeróżne choroby, kończą swój żywot około 3-4 roku życia. W niewoli długość życia koszatniczek wzrasta. Brak drapieżników, lepsze warunki żywieniowe, mniejsza podatność na choroby powodują, że koszatniczka może żyć nawet od 5 do 9 lat. Wszystko zależy od odpowiedniej diety.

Chomik Chiński

Wiem że może on wam się kojarzyć z MADE IN CHINA ;)

Chiński chomik pręgowany ma wiele cech wspólnych z chomikiem syryjskim. Cała sylwetka oraz sposób poruszania się są u obu kuzynów bardzo podobne. Chiński chomik dochodzi do 11 cm długości, jest więc prawie o połowę mniejszy od chomika syryjskiego i waży 38-46 g. Posiada długą czarną pręgę, biegnącą wzdłuż grzbietu. Ciało chińskiego chomika, w przeciwieństwie do innych chomików karłowatych, jest walcowate. Jak każdy chomik ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów łapy. Przednie mają 4 wykształcone palce i zredukowany kciuk, tylne mają 5 palców. Łapy są nieowłosione. Chomik ten ma najdłuższy ogon ze wszystkich chomików, który pomaga zwierzęciu we wspinaniu się. Ogon jest również nieowłosiony. U chomików karłowatych gruczoł zapachowy położony jest pośrodku brzucha. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych nocą, choć chomik chiński bywa aktywny także w godzinach dziennych. Chomiki mają dobrze wykształcony słuch i węch co rekompensuje słabszy wzrok.

Chomik Syryjski

Ubarwienie 

W wyniku spontanicznych mutacji, a następnie selekcji hodowlanej, powstała niezliczona ilośc odmian barwnych chomika syryjskiego: zbliżona do naturalnej (Golden), kremowa (Cream), biała (White), cynamonowa (Cinnamon), czarna (Black), popielata, srebrno-szara (Silver grey). Zdarzają się też chomiki albinotyczne, o białej sierści i czerwonych oczach.
Za podstawowy typ włosa u chomika syryjskiego uważa się sierść krótką - short hair, jednak podobnie jak w przypadku odmian kolorystycznych, w wyniku selekcji hodowlanej otrzymano także inne typy włosa. Wyróżniamy więc chomiki długowłose - long hair, satynowe - satin (chomiki satynowe posiadają gładką, lśniącą sierść. Włos zyskuje połysk ponieważ jest niezwykle cienki) oraz rex (sierść gęsta i kręcona, cechą charakterystyczną są tu kręcone wąsy czuciowe).

Pożywienie

Chomiki żyjące na wolności mają bardzo urozmaicony jadłospis. Zależy on od pory roku. Żywią się przede wszystkim pokarmem roślinnym- głównie nasionami i owocami. Chętnie jedzą marchew i jabłka. Chomikom nie można podawać owoców pestkowych oraz sałaty. Zwierzęta te potrzebują także niewielkich ilości białka zwierzęcego. Nie piją dużo wody, lecz muszą mieć do niej dostęp.Chomiki domowe odzywiają się także specjalną karmą.Można im dawać różne owoce i warzywa.

Chomik Dżungarski

W tym poście chciałabym zwrócić dużą uwagę na CHOMIKI.
Są one bardzo szybkie i gryzą na szczęście one nie gryzą mocno ;)

Chomik dżungarski  podobnie jak chiński jest chomikiem karłowatym i ma na grzbiecie pręgę. Jest jednak bardziej zaokrąglony od chomika chińskiego i znacznie mniejszy od chomika syryjskiego. Długość ciała chomika dżungarskiego wynosi do 9 cm, ciężar ciała 30-40g.
Grzbiet jest jasnopopielaty z zaznaczoną ciemną pręgą biegnącą od czoła do nasady króciutkiego ogonka, spód zawsze jest jaśniejszy od grzbietu. W naturalnym środowisku chomik ten przybiera w okresie letnim ciemniejsze barwy futerka - grzbiet jest szary a brzuszek biały. Zimą futro bardzo jaśnieje. Trzymany w domu, przez cały rok jest maści szarej.
Naturalne środowisko dżungarków to stepy i tundry Syberii Zachodniej. Tam sobie żyją wesoło na wolności nie zapadając w sen zimowy i wykazując dużą aktywność przez cały rok.
Chomik dżungarski jest bardzo żywym, lecz nerwowy zwierzątkiem, przez co trudniej się oswaja. Za to jest łatwy w hodowli – polecany początkującym. W przeciwieństwie do chomika syryjskiego, chomiki dżungarskie są bardzo przyjazne. Żyją w grupach. Można je trzymać razem, pod warunkiem, że są do siebie przyzwyczajone od wczesnego dzieciństwa, czyli pochodzą z jednego miotu i nigdy nie były rozłączone. Znakiem cechującym grupę jest zapach. Chomiki należące do innej grupy są po prostu zwalczane.

Płodność dżungarków jest stosunkowo wysoka. Samica w ciągu roku rodzi 3 do 7 razy przeciętnie 4 do 7 młodych. Ciąża trwa 21 dni. Chomiki osiągają dojrzałość płciową po upływie 1 - 2 miesięcy.
Chomik dżungarski żyje w niewoli do 3 lat.

NASTĘPNY POST BĘDZIE O CHOMIKACH SYRYJSKICH

Świnka Morska

Hey...
Na początku chciałabym napisać troche o świnkach morskich. Są one bardzo sympatyczne dla innych ludzi , nie gryzą a nie uciekają. Sama mam 2 świnki morskie i gdy je wypuszczę one biegają w koło nigdzie za szafkę nie uciekają.
Na początku przed kupnem świnki dużo poczytałam o niej by się niczym potem nie martwiła. Niestety w jednej książce pisało że świnki nie piją wody i im wystarczą tylko soczyste jedzenie np. jabłka , marchew. Ale dałam do klatki poidełko i miseczkę z wodą i jednak one piją wodę, choć nie muszą moja koleżanka ma świnkę i  nie daje jej wody i żyje więc  jeżeli chodzi o picie to , zależy od was czy chcecie dawać czy nie.
Natomiast jeżeli chodzi o jedzenie.
Oto co nie mogą jeść świnki:

Ja zacznę od tych najbardziej znanych przetworów, które świnki powinny unikać:
- mleko i produkty mleczne, czyli jogurty, serki, czekoladę, dropsy jogurtowe (tak, tak, nawet te dropsy, które można dostać w sklepie zoologicznym z przeznaczniem dla gryzoni firmy Dako-Art!), ciastka na mleku itd.; czasem znajdzie się ten składnik w jakiejś karmie, ale jest to bardzo mała ilość, która służy pewnie do konkretnych celów, również probiotyki typu Lakcid czy Trilac mają w swoim składzie kwas mlekowy, ale to trochę inna sprawa, jednakże świnki nie są w stanie trawić laktozy
- ziemniaki, czyli gotowane, surowe, placki, racuchy; świnka nie trawi skrobi ziemniaczanej, podobno słodkie pataty można podawać
- przetwory pochodzenia zwierzęcego, czyli jajka (w tym ciastka i inne), mięso, mleko, ryby czy kolby bekonowe; świnki są roślinożercami, ich struktura organizmu nie jest przystosowana do trawienia mięsa
- fasola, powodują wzdęcia
- groch, powodują wzdęcia
- kapusta, powoduje wzdęcia
- ostre warzywa, czyli chrzan (korzeń za ostry, ale liście ok), cebula, czosnek, por, ostra papryka (chilli)
- ostre zioła i przyprawy
- winogrona, tuczące, za dużo cukrów mają w sobie
- awokado, tuczące, za dużo tłuszczu
- kokos, tuczące, za dużo tłuszczu
- kwiaty (kwiaty ozdobne są nafaszerowane azotanami, nawozami itd., mogą być trujące)
- smażone, gotowane pożywienie
- soki owocowe, bez cukru i niekonserwowane można podawać, ale w małych ilościach
- sałata lodowa, może być naszpikowana chemikaliami i zatruć świnkę
- dżemy, galaretki i przetwory owocowe, za słodkie - tuczą
- grzyby
- orzechy, za bardzo tuczące
- masło orzechowe, ciasta, ciasteczka, wypieki
- marynaty i peklowane warzywa, ogórki konserwowe, kiszone, kapary, kapusta kiszona zawierają szkodliwe konserwanty, sól i przyprawy
- rabarbar, jest trujący
- nasiona, świnka może się tym zakrztusić
- taro (niebezpieczne jest surowe i nieprzygotowane)
- kawa, cola, napoje gazowane

Jak zadbać o odpowiednie legowisko dla psa

Każdy właściciel czworonoga, który od wieków nazywany jest najlepszym przyjacielem człowieka, pragnie by miał jak najlepsze warunki bytowe. Staramy się by miał co jeść, by czuł się bezpiecznie.
   Aby to osiągnąć należy przede wszystkim poświęcić mu jak najwięcej uwagi, po to by nie czuł się samotny oraz znudzony. Nuda oraz brak kontaktu z właścicielem jest chyba najgorszą karą jaką można zadać zwierzęciu, jakim jest pies. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego jak ważne jest, by pies miał w domu swoje własne, nienaruszalne miejsce, gdzie będzie mógł spokojnie odpoczywać.
   Takie legowisko dla psa powinno być położone w miejscu, gdzie nikt nie będzie nieustannie się kręcił oraz nie będzie ono nam przeszkadzało w żaden sposób. Ważne jest, by umieścić w tym miejscu wygodny materac, na którym pies będzie mógł wygodnie się położyć. Legowisko dla psa powinno być dobrane tak, by zwierzę mogło się swobodnie w nim położyć, wyciągając łapy. Oczywiście można bardzo często zauważyć naszego czworonoga, który śpi zwinięty w kłębek. Takim widokiem można się zasugerować i stwierdzić, że przecież i tak nie wykorzysta tak dużej ilości miejsca, więc nie ma sensu przepłacać. Niestety takie myślenie jest bardzo błędne, ponieważ pies bardzo często wypoczywa wyciągając się bardzo mocno, w czym z pewnością przeszkodzi mu zbyt małe legowisko dla psa. Nie jest także prawdą, by pies wolał odpoczywać jak najbliżej swojego właściciela. Tak samo jak my, on również potrzebuje samotności, żeby odpocząć od innych stworzeń w swoim otoczeniu. Można oczywiście zauważyć tendencję psa do spania w naszych nogach, ale mimo tego nie powinniśmy pozbawiać go własnego, przytulnego miejsca. Jeśli przygotujemy psu odpowiednie legowisko, z pewnością to zauważy i będzie nam bardzo wdzięczny.

Jak nauczyć psa ?

Kiedy zacząć?

  

Naukę najlepiej zacząć zaraz jak szczeniak trafi do twojego domu. Jeśli masz psa dorosłego to również nie przeszkadza to w niczym, abyś mógł rozpocząć szkolenie. Psy powinno się uczyć nowych rzeczy podczas całego życia, które razem spędzacie.
 

Jak to zrobić? 

Jest kilka sposobów nauczenia psa, siadał na komendę. Pierwszy z nich i chyba najłatwiejszy,
 polega na tym, abyś za kazdym razem gdy piesek usiądzie sam podszedł do niego mówiąc "siad" i dał nagrodę (pochwała, zabawka, smakołyk).
Drugim sposób polega na tym, abyś wział smakołyk do reki, pokazał go psu, i trzymając rękę ze smaczkiem na wysokości psiego nosa nie pozwolił psu na zjedzenie go (może go wąchać, lizać) dopóki nie usiądzie. Pies będzie próbował w różny sposób dostać smakołyk i gdy w końcu usiądzie to wtedy szybko mu go daj.
Trzeci sposób polega na tym, że rękę ze smakołykiem unosisz lekko ku górze, pies powinien momentalnie usiąść. Pamiętaj jednak, żeby nie trzymać ręki zbyt wysoko, bo psiak zamiast usiąść będzie próbował podkakiwać.
Czwarty sposób, to nauka za pomocą klikera (małe urządzonko do zaznaczania pożądanego zachowania psa, wydajace specyficzny dźwięk). Za kazdym razem gdy piesek usiądzie zaznacz to zachowanie kliknięciem. Dzięki klikerowi psy uczą się szybciej, ale nie jest on niezbędny. Pamiętaj używając klikera, że po kazdym kliku (nawet jesli będzie przypadkowy, przez pomyłkę) należy się pupilowi smakołyk.
Sposobów tych mozna używać naprzemiennie w zależności od sytuacji. Na poczatku jednak (oprócz pierwszego sposobu) nie nazywaj tego. Dopiero, gdy psiak usiądzie kilka razy dopiero powiedz "siad", gdy już siedzi. Za każdym razem nagradzaj psa. Po kilku powtórkach spróbuj wydać najpierw komendę i zobacz, czy psiak już na nią reaguje, jesli nie to wróć do poprzedniego etapu nauki.
Mój Lucky nauczył sie siadać jak był malutki. Nie umiał jeszcze dobrze chodzic, a już siadał na komendę i podawał łapkę. Jestem z niego dumna. :) Twój pies również może nauczyć się tej i wielu innych sztuczek, pamietaj jednak o konsekwencji i systematyczności ćwiczeń.

Jak wychować zwierzątko

Wychowanie pupila, zwłaszcza jeśli mieszka z nami w domu, to zadanie przed którym staje każdy właściciel zwierząt takich jak np. pies. Nie zawsze jest to zadanie łatwe, ponieważ niekiedy zdarza się, że mamy w swoim otoczeniu zwierzę, które nie jest łatwe do wyszkolenia. 
     Akcesoria dla zwierząt mogą nam pomóc w tym procesie, ponieważ kiedy zastosujemy odpowiedni system kar i nagród, to możemy liczyć na o wiele łatwiejsze postępy w nauce. Aby jednak jak najszybciej osiągnąć najlepsze rezultaty, możemy postarać się o znalezienie pomocy u zawodowych trenerów lub w książkach.
Kiedy zaczniemy już pracować z naszym pupilem, to powinniśmy jak najbardziej się na tym skupić, ale nie wolno zapominać o tym, że wszelkie ćwiczenia powinniśmy wykonywać w miejscu, gdzie nic nie będzie nam przeszkadzało. Ważne jest także, żeby przygotować dla naszego zwierzaka odpowiednie artykuły zoologiczne, które odpowiednio przygotują go do wykonywania zadanych poleceń. Szkolenie nie będzie łatwe, jeśli nie mamy do czynienia ze zwierzętami, które nie są zazwyczaj uważane przez ludzi za łatwe do tresowania.
     Inaczej jest w przypadku zwierząt takich, jak psy, ponieważ mają one o wiele lepsze predyspozycje do pojmowania sztuczek oraz szybkiej nauki nowych zadań. Psy są zwierzętami bardzo pojętnymi i jeśli tylko pomożemy im w nauce, to zapewne będziemy mogli szybko cieszyć się bardzo dobrymi wynikami. Pies bardzo chętnie będzie się uczył nowych rzeczy i jeśli tylko będzie za to odpowiednio chwalony, to bardzo szybko okaże się, że to my będziemy z niego dumni. Należy jednak pamiętać, że psem trzeba się odpowiednio zajmować nie tylko w momencie, kiedy go uczymy.
     Jeśli pupil ma przebywać na zewnątrz, należy zadbać, by buda dla psa była odpowiednio dobrana do jego wielkości i by chroniła go przed różnymi warunkami atmosferycznymi, takimi jak mróz, deszcz czy upał. Jeśli będzie to legowisko dla psa znajdujące się w mieszkaniu, również musi odpowiadać wymiarom pupila. Musimy je umieścić w miejscu, które będzie dla niego dobre i nie będziemy musieli się martwić o to, że będzie on niepokojony przez kogokolwiek. Jego legowisko powinno być jego własnym miejscem.